هایی!
خب امشب،شب خیلی نحسیه و از بدی های زندگی شبانه داشتن اینه که هیچکس دیگه ای در دسترس نیست که کمکت کنه!
و اینکه تو همچین موقعیتی اومدم اینجا و دارم مینویسم کمکی نمیکنه به موقعیت اما خب نمیدونم دفعه های قبلی که نوشتم حس بهتری بعدش پیدا کردم و حسای عجیب و غریبم کمتر شدن.
آه،راستش واقعنی واقعنی دلم میخواد بزنم زیر گریه...شاید بپرسید چرا؟چون آلبرتوی عزیزم خراب شده...حالا ممکنه بپرسید آلبرتو کیه؟آلبرتو اسمِ پپرومیای عزیزمه البته اگه هنوز امیدی هم بهش باشه که تبدیل به "بود"نشه...خب شما درست حدس زدید،من روی گیاه هام اسم میگذارم...(سکوت طولانی)...خب برگردیم به قبل تر من عاشق گل و گیاه و نگه داری ازشونم و شاید دوسالی باشه که شروع کردم به خوشگل کردن اتاقم با گیاه ها و دوست دارم براشون اسم انتخاب کنم و موقع آب دادن بهشون مورد خطاب قرارشون بدم...این خیلی خوبه تا وقتی که گیاهی رو خراب نکنید و خب این اولین گیاهی نیست که زیر دستم خراب میشه...به خودم میگفتم اول کار چندتا گیاه خراب کردن عیبی نداره که به هرحال آدم یک چندتایی خراب میکنه تا راه بیفته...ولی مسئله اینجاست که من دیگه اول راه نیستم!و احساس میکنم کسی که از پس نگهداری از چندتا گیاه برنیاد باید بره بمیره...هر دفعه که یک گیاهی رو خراب میکنم همین حس بهم دست میده و ایندفعه از همیشه بدتره...آدم حس میکنه(یا حداقل من)که یک تیکه ای از وجودت همراه با خراب شدن اون گیاه کنده میشه چون من کلی احساس و عشق برای بزرگ کردنش گذاشتم وسط و آخرشم به خاطر نالیاقتی من توی نگهداری ازش، حیات یک موجود زنده ازش گرفته میشه...ولی شما نمیدونید من چه احمقیم...تو خونه ما هم هیچکسی بلد نیست گل و گیاه نگه داره یعنی منظورم اینه این خودش بی تاثیر نیس تو روند این خراب شدن ها
خب اینکه گفتم احمقم چندتا دلیل حسابی داره اول اینکه پپرومیام خیلی وقته که بی حاله ولی من تازه امشب اقدام کردم!
البته چندوقت پیش یک اقدام کوچیکی کردم که جواب نداد...دلیل بعدی اینکه از کسی که سرش بشه نپرسیدم تو این مدت...وای خدا میدونید چه مدت وقت داشتم؟...ناخن هام درد میکنن چون سعی کردم خاک اطراف ریشه رو با ناخن هام جدا کنم و خاک لعنتیش خیلی سفت بود...خیلی بیشعور و بی مسئولیتم که زودتر به گیاهم کمک نکردم...خلاصه بعد کلی دست دست کردن امشب اقدام کردم ولی باز دوتا حماقت کردم اولی اینکه دوباره مثل دفعه های قبلی بعد اینکه ریشه رو از خاک درآوردم رفتم تو نت راجبش سرچ کردم-_-
و دوم اینکه باز مثل دفعه قبلی به توصیه های مامانم که صفر صدمم از گیاه جماعت سرش نمیشه گوش دادم...
و سومی هم اینکه شب رو برای این کار انتخاب کردم که دستم از همه جا بسته اس...مثلا دوتا بود!
آره خلاصه که این کارا فقط از یک احمق برمیاد-_-
خب گیاه من بی حال بود و داشت تو گلدان غش میکرد و مامان خانوم گفتن سطحی کاشته شده و بیارمش بیرون و دوباره بکارمش و اینطوری درست میشه...و گِس وات...بعد که تو نت سرچ کردم دیدم این گیاه ریشه ی سطحی داره و از اول درست کاشته بودنش"-"
حالا من خواستم مشکل گیاهو پیدا کنم و برطرف کنم ولی به چیزای اعجوبه ای برخوردم:
شل شدگی ریشه=آبیاری زیاد=عدم زهکشی مناسب
نازک شدن برگ ها=کمبود آبیاری
افتادگی گیاه=ساقه ی بلند=عدم هرس مناسب=کمبود نور
و نکته ی جالب اینکه گیاه من همه ی این مشکلات رو داشت:/
همه ی این علائم رو داشت و مگه میشه گیاهی در عین کم آبی دچار پوسیدگی ریشه بشه؟!!
و خودتون تصور کنید که من چقدر گیج و منگ بودم و نمیدوستم چیکار باید بکنم!
تازه آسیب دیدن ریشه رو هم موقع درآوردن از تو خاک به این مجموعه اضافه کنید-_-
کار هرکسی نیست همچین شاهکاری...آلبرتوی عزیز بدبختم واقعا کارش تمومه ولی من نمیخوام قبول کنم میخوام هرجوری شده احیاش کنم...
چندتا از برگاشو جدا کردم و اونایی که بهتربودن رو نگه داشتم...یک تیکه شو نمیدونم با چه انگیزه و امیدی ولی قلمه زدم و گذاشتم تو آب"-"
و اونایی که بهتر بنظر میرسیدن و یک سری از برگ هاشون رو چیده بودم تصمیم گرفتم دوباره برگردونم و تو گلدونش بکارم و قبلش گفتم خب این خاک وحشتناک سفته معلومه زهکشیش خوب نمیشه و گفتم خاکش رو زیر و رو کنم و با سختی فراوان بعد اینکه گلدون رو از خاک خالی کردم تازه دیدم بعله گلدونش اصلا سوراخ نداره برا زهکشی...حالا هم واقعا نمیدونم چیکار کنم چون گلدونش واسه ما نیس برا فامیل مونه که این گیاهو بهم داد و نمیتونم سوراخش کنم و ۴ صبح از کجا گلدون دیگه بیارم!با آلبرتویی که بیرون خاک مونده چیکار کنم!بگذارمش تو آب؟همونجوری بدون زهکش کنمش تو گلدون؟چه خاکی به سرم بریزم!
دیگه مغزم قد نمیده...نمیدونم تقصیر فامیل مونه که زهکشی نکرده و از خاک سفت استفاده کرده؟یا تقصیر مامانم که وقتی من دانشگاه بودم مسئول نگه داری از گل و گیاه ها بود و تو گلدون پپرومیام گِل درست کرده بود!همون موقع گفتم،گفتم این اثرش یک ماه بعد درمیاد...آخ آخ آخ...یا تقصیر منه که جای گلدون رو عوض کردم یا به خاطر اینکه مامانم زیاد آبیاری کرده بود آبش رو کم کردم؟!
واقعا نمیدونم...و کلی نگرانی دیگه برای گیاهام دارم از جمله گلدون هایی که باید عوض بشن...دمای اتاق که به خاطر گرمای شوفاژ تغییر میکنه و نور کم زمستونی که خونه مون دریافت میکنه و حتی معماری ساختمون که نگداری از گیاه ها رو مشکل تر میکنه و منی که حتی از عهده یگ گیاه مقاوم آپرتمانی برنیومدم...
