مردم بهم میگن من آدم صبوری هستم ولی گاهی وقتا خیلی زود از کوره در میرم!
مردم بهم میگن من منطقی ام ولی من به همون اندازه به احساساتم گوش میکنم!
مردم بهم میگن من احساساتیم وهنوز بچه ام ولی نباید انتظار داشته باشن منطق من باهاشون یکی باشه!
مردم بهم میگن تو دیگه بزرگ شدی ولی من بزرگترا رو درک نمیکنم چون من هنوز بچه ام!
مردم میگن چه بی احساسه ولی من هم ذوق زده میشم!
مردم بهم میگن من ساکتم ولی من پر سر وصدا هم هستم!
مردم بهم میگن چقدر پررو عه ولی من خیلی ساکتم!
مردم بهم میگن چه خجالتیه ولی من خوش صحبتم!
مردم بهم میگن چه ساده اس...
مردم میگن چه مرموزه...
اونا میگن چه مهربونه...
چه سنگدله...
اونا خیلی چیزا میگن و من خیلی وقتا گیج میشم واز خودم میپرسم که من واقعا کدومشم؟اونی که ساده اس یا اونی که منطقی؟یا...وکلی سوال دیگه که میاد تو ذهنم ولی همه شون یک جواب دارن:
مردم خیلی چیزا میگن ولی تو...تو همه شونی!
