آیا کسی که صبح از خواب بر می خیزد و خود را در این جهان بی رحم زیبا می یابد و فریاد خشم برمی آورد همان کسی نیست که شب ها از ترس کابوس های شبانه گریه ها و ناله هایش گوش رو میخراشد؟...و به راستی که این ناله ها دردناک تر از هر فریادی است که ترس را در درون خود پنهان می دارد، چرا که تماسی است با سرچشمه ترس...و در چنین نقطه هایی است که می توان حقیقت را لمس کرد،بوته ها را کنار زد،خار ها را به جان خرید و از شدت احساسات درونی متحیر شد.